Over inclusie en kansgelijkheid

Voor de een is inclusie dat alle kinderen samen op dezelfde school kunnen zitten. Voor anderen doet het er minder toe of een kind op speciaal of regulier onderwijs zit. Het gaat er volgens hen om dat opleiding moet leiden naar een volwaardige plek in de maatschappij. Inclusie heeft ook veel raakvlakken met kansengelijkheid. Als iedereen iedereen maar dezelfde kansen krijgt, leidt dat tot een inclusievere samenleving, is de gedachte. Maar we ontdekken dat dit kan leiden tot misverstanden, want het bieden van dezelfde kansen houdt geen rekening met de verschillende leerstijlen en behoeften van kinderen. “Gelijk behandelen van ongelijke leerlingen leidt tot ongelijkheid en problemen”, stelt emeritus hoogleraar Ton Mooij. Het huidige onderwijs is vooral afgestemd op de gemiddelde leerling. Leerlingen die verder van het gemiddelde afzitten, worden daarmee achtergesteld, hetgeen zelfs kan leiden tot ernstige psychische problemen. Dit wordt dan wel deels gecompenseerd met ondersteuning in de zin van de Wet passend onderwijs, maar is dit wel rechtvaardig? Zou het niet beter zijn te kijken in hoeverre we het onderwijs zo kunnen inrichten dat het rekening houdt met de verschillende leerstijlen van kinderen?